Κάποιος είπε πως η αγάπη σ' ένα αστέρι κατοικεί...

.....Κάποιος είπε πως ο δρόμος 
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να 'σαι ζωντανή.......


Αλκίνοος Ιωαννίδης

όνειρα του precious dreams στις 2:25 μ.μ.

Η σιωπή του έρωτα..

.....Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.........

ποίημα του Όσκαρ Γουάιλντ σε μεταφραση

όνειρα του precious dreams στις 11:28 π.μ.

Ανδρέας Εμπειρίκος, «Εποχές» (απόσπασμα)

-Ανδρέας Εμπειρίκος, «Εποχές»
(απόσπασμα)
«Τοπία βροχερά του φθινοπώρου, με απώλειαν των νηπενθών
ανθέων, με ακαριαίας πτώσεις φύλλων, και βαθμιαίαν σβέσιν
των φωνών του υψηλού καλοκαιριού, εις παραλίας και αιγια-
λούς όπου το κύμα, ηπίως επελαύνον, εδρόσιζε τα σώματα
με ιριδίζοντας αφρούς, πριν χαμηλώσει η εποχή πάσης ευθα-
λασσίας, πριν πέσει εις την αφάνειαν ο ύψιστος του θέρους μην…»

Jacques Prévert: «Τα νεκρά φύλλα»

Ω, θα ’θελα τόσο πολύ να θυμάσαι

τις ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι.

Εκείνο τον καιρό η ζωή ήταν πιο όμορφη

κι ο ήλιος πιο καυτός από σήμερα.

Τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι,

βλέπεις, δεν ξέχασα,

τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι,

κι οι αναμνήσεις κι οι λύπες επίσης.

Κι ο Βοριάς τα παρασύρει

μέσα στην παγωμένη νύχτα της λήθης.

Βλέπεις, δεν ξέχασα

το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει,

εσύ μ’ αγαπούσες κι εγώ σ’ αγαπούσα,

και ζούσαμε μαζί οι δυο μας,

εσύ που μ’ αγαπούσες, εγώ που σ’ αγαπούσα.

Αλλά η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται,

τόσο γλυκά, δίχως να κάνει θόρυβο,

και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο

τα βήματα των εραστών που χώρισαν

97%

Έναν Οκτώβρη 2 - 3 χρόνια πριν, επί τριάντα μέρες έβρεχε ασταμάτητα.  Είμαι σίγουρη ότι τότε αγοράστηκαν πολλές ομπρέλλες,  υποπτεύομαι σε έντονα και φωτεινά χρώματα για να ανταγωνιστούν τα ''τριάνταμέρεςγκρίζασύννεφα''.  Φέτος,  το πάθαμε Σεπτέμβρη.  Ευτυχώς με μικρά ηλιοδιαλείμματα.  Αλλιώς δεν το αντέχεις.  Αλλιώς την κατάθλιψη την έχεις στο τσεπάκι.  Αλλά και πάλι πολύ νωρίς βρε παιδί μου.  Πολύ βροχή,  πολύ νωρίς.  Πολύ νωρίς,  πολύ ψύχρα.  Τόσο γκρίζο,  τόσο πολύ.. τοσο νωρίς..
Σήμερα,  είδα ένα παράδοξο,  γκρίζο ραντεβού στο πουθενά.  Όταν δίνεις ραντεβού στην παραλία,  μοιάζει να δίνεις ραντεβού στο πουθενά.  Δεν έχει γωνίες,  δεν έχει ονόματα δρόμων,  τι να πεις στον άλλον;  Έλα να βρεθούμε πίσω από το φανάρι που αν το περάσεις κάνεις ένα τσουπ και φτάνεις στο Ναταλί;  Το Ναταλί είναι κινηματογράφος.  Θερινός.  Είναι ο πρώτος που ανοίγει το Μάιο και ο τελευταίος που κλείνει το Σεπτέμβρη.  Παίζει το ''μαγεία στο σεληνόφως''  κι από ότι φαίνεται μ' αυτό θα κλείσει.  Το είδα,  μου άρεσε..  όχι στο Ναταλί,  στο άλλο, στο Πανόραμα.  Τρελαίνομαι για Κόλιν Φερθ.  Αλλά πιο πολύ μου άρεσε αυτό στον Απόλλωνα.  Το lunchbox. Ανώτερη κατάσταση.
Τι σου έλεγα;  για το ραντεβού το παράδοξο..  ναι !  Περίμενε,  όρθιος,  στο πουθενά.   Άσχημος τύπος.  Ίσως να περίμενε ώρα.  Ίσως το ραντεβού να ήταν στα τυφλά.  Ίσως,  αυτή να τον είδε από μακριά και να μην βρήκε λόγους να πλησιάσει..
Τον προσπεράσαμε και κάτι λέγαμε εκείνη την ώρα για αλλαγές.  Ψιλόβρεχε πάλι.  Περάσαμε απέναντι.  Είναι δελεαστικές οι αλλαγές και μόνο στο άκουσμα τους.  Ρεαλιστικές δεν είναι.  Ή μάλλον δίκοπο μαχαίρι είναι.  Γιατί αυτό το άλλο,  το δελεαστικό,  βιώνοντας το μόνο δελεαστικό μπορεί να μην είναι.
Βασ. Γεωργίου η ψύχρα έκοβε.  Δεν είναι για ζακέτα,  ιδρώνεις.  Μια ματιά στο laptop ενός Φαρμακείου.  Υγρασία 97%.

Η Θεσσαλονίκη που λατρεύεις !

βροχερή διάθεση

Κι ενώ έχω κάνει τις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις μου,  και νιώθω καλά και ασφαλής και λατρεία και αγάπη,  τα πάνω μου και τα κάτω μου επιμένουν να έχουν τις μεταξύ τους έντονες διαφορές και με μεγάλη διάρκεια,  χωρίς να μου αποκαλύπτουν το λόγο.

Πρέπει λέει να αποδέχεσαι τα όσα θέλεις να αλλάξεις στον εαυτό σου.  Φαίνεται πως μόνο μετά την αποδοχή έρχεται το επόμενο βήμα..  Όσο τα χτυπάς,  μένεις στάσιμος..  ίσως για αυτό και η τόση στασιμότητα πια..

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή(Πρώτη δημοσίευση)Σάκης Αθανασιάδης

                                               (Πρώτη δημοσίευση)

Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με βροχή

Ρίχνει μια αλλιώτικη βροχή, καίει το σώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

Ακούω του ανέμου τη φωνή στη κόκκινη νύχτα

Τα βήματα ακούω ενός αγγέλου κοντά

Χορεύουνε σκιές, ξεχασμένες ζωές, σκάνε στον τοίχο

Ξημέρωνε κι ακούω της μέρας τη φωνή

Ο ήλιος τελειώνει την τελευταία σκιά με κόκκινο χρώμα

Η μέρα στα λιβάδια του θεού δεν φώτισε ακόμα

Κάθισα δίπλα σε ένα δέντρο έκαιγε ο αέρας

Άκουσα την ανάσα του δάσους όταν είδα φωτιά

Έτρεξα μακριά να σωθώ δεν ήμουν ο μόνος

Ήμουν κι εγώ όπως οι άλλοι γυμνός

Έπεσα μα είμαι καλά κάπου αράζω

Ήθελα να ανέβω ψηλά να μάθω να διαβάζω

Του άνεμου σου τα μυστικά, τη θάλασσα σου να κοιτάζω

Ήξερες πως έχει βαρύ φορτίο η μνήμη

Σε αυτούς που ζητούν λευτεριά και δεν γίνονται κτήνη

Φέρνει μια άλλη ζωή ο αέρας τη νύχτα

Κάθεσαι για ώρες σκυφτός, ο άγγελος σου λέει καληνύχτα

Σηκώνεσαι το άλλο πρωί, βγαίνεις στο δρόμο

Παίρνεις τη ψυχή του μαζί, αλλάζεις ζωή 

cop.2014 Σάκης Αθανασιάδης