Θυμάσαι...

Θυμάσαι...

Την πρώτη πρώτη φορά που συναντηθήκαμε...

Στο αυτοκίνητο της φίλης μας...

Δε μιλήσαμε πολύ...

Απλά χαιρετηθήκαμε...

Και σχολίαζες συνεχώς το τρόπο που οδηγούσε...

Και μιλούσες δυνατά...σχεδόν φώναζες...

Είχες πλάκα...

Δε σε είχα προσέξει ιδιαίτερα τότε...

Μάλλον ούτε κι εσύ εμένα...

Θυμάσαι...

Όταν γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα...

Που έψαξες και βρήκες το κινητό μου...

Και μου έστειλες μήνυμα για να περάσω να πάρω ένα DVD με ταινίες που μου έγραψες...

Θυμάσαι...

Τα βράδια που κοιμόμασταν όλοι μαζί στο σπίτι της φίλης μας...

Με μπύρες και σοκολάτες... 

Το ποδόλουτρο που μου έκανες...

Εκείνο τον αργό χορό που χορέψαμε για πλάκα εκεί στο σπίτι και πατούσα πάνω στα πόδια σου...

σαν παιδάκι...

Τη σοκολάτα που έφαγα απ'το στόμα σου... 

Θυμάσαι...

Την πρώτη βόλτα που κάναμε με τη μηχανή σου...

Τι υπέροχη αίσθηση...

Τι μαγεία...

Μ'αρέσουν οι μηχανές δε λέω...

Αλλά πιο πολύ μ'αρέσει η δική σου μηχανή...

Γιατί ξέρω ότι σε κάνει να νιώθεις όμορφα...σε κάνει ευτυχισμένο... 

κι αυτό με κάνει χαρούμενη κι εμένα...

Θυμάσαι...

Την  πρώτη φορά που το ξημερώσαμε στο τηλέφωνο...

Που σου διάβασα τον μικρό πρίγκιπα...

Που συζητούσαμε για τα πάντα...

Που γελούσαμε και η ώρα περνούσε σαν νεράκι...

Και στο τέλος κοιμηθήκαμε με ανοιχτή τη γραμμή...

Σαν να ήμασταν δίπλα δίπλα στο ίδιο κρεβάτι... 

Θυμάσαι...

Την πρώτη φορά που άγγιξες τα χείλη μου...

και με φίλησες γλυκά...απρόσμενα...ξαφνικά...

εκεί που μου ψιθύριζες ένα ανέκδοτο στο αυτί και με έκανες να γελάσω...

σε ένα υπέροχο...μικρό...σκοτεινό μαγαζάκι...

από αυτά που μου αρέσουν τόσο...

Θυμάσαι...

Την εκδρομή που πήγαμε μαζί...

Και ας μην ήμασταν μόνοι μας...

Εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα που μου έριξες πίνοντας το ποτό σου...

Και τα άλλα που δεν είδα...

Που με έκλεισες απότομα μέσα σε ένα δωμάτιο και ήρθες τόσο κοντά μου που ένιωθα την ανάσα σου στο πρόσωπό μου... 

Λίγο ακόμη και θα σε άγγιζα με τα χείλη μου...

Αλλά δεν το έκανα...

Την αγκαλιά που μου έκανες όταν αποχαιρετιστήκαμε... 

Θυμάσαι...

Που ήμουν μακριά κι εσύ δεν ένιωθες καλά και μιλούσαμε με μηνύματα...

Και μετά μιλούσαμε σχεδόν ενάμιση μήνα μέσω υπολογιστή και μέσω τηλεφώνου...

σχεδόν κάθε βράδυ...

Θυμάσαι...

Το τραγούδι που μου έστειλες όταν δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε...

και είχε περάσει μια βδομάδα από την τελευταία φορά που άκουσα τη φωνή σου...

Θυμάσαι...

Όταν μετά από ενάμιση μήνα ήρθες και με βρήκες...

Ξαναφιληθήκαμε...κοιμηθήκαμε αγκαλιά...

ζήσαμε όμορφες και τρυφερές στιγμές...

ΖΗΣΑΜΕ πραγματικά...

Και θυμάσαι...

Την πρώτη φορά που διάβασες τις σκέψεις μου...

εδώ μέσα...

Που διάβασες τι αισθάνομαι...

Πως ένιωσες αγάπη μου;

Και φτάσαμε μέχρι το σήμερα...το τώρα...

Να ζούμε ακόμη διάφορα συναισθήματα...διάφορες καταστάσεις...διάφορες στιγμές...

Εγώ μωράκι μου τα θυμάμαι όλα αυτά...

Τα σκέφτομαι όλα αυτά...

Αλλά πάνω και πρώτα απ'όλα...

Θυμάμαι...

Την πρώτη φορά που κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια σου...

και ένιωσα όπως νιώθω πλέον κάθε φορά που τα κοιτάζω...

Έρωτα...αγάπη...αναστάτωση...γαλήνη...

όλα αυτά μαζί και κάθε ένα χωριστά...

Εσύ τι θυμάσαι καρδιά μου...

Τι σου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη σου;

Σε φιλώ...

Υ.Γ.Ήθελα πολύ να σε ακούσω σήμερα...δεν ξέρω γιατί...ένιωθα πολύ εντονότερη την επιθυμία που έχω κάθε βράδυ...

δυστυχώς δεν τα καταφέραμε να μιλήσουμε...

Μακάρι τουλάχιστον να κοιμηθείς ψυχή μου και να ξεκουραστείς όσο γίνεται...γιατί χτες δε σε άφησα να κοιμηθείς πολύ... 

Ελπίζω να είδες το φεγγαράκι,ήταν εκπληκτικό και κατακόκκινο...

Δεν το έχω ξαναδεί έτσι...

Αν δεν το είδες δεν πειράζει...

Δες τις φωτογραφίες που τράβηξα και θα το θαυμάσεις...

Σ'αγαπώ...πάντα...

Από balloongirl @ Δευτέρα