ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..........

 ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..........

Ο γεράκος περίμενε υπομονετικά την σειρά του
καθησα δίπλα του  και αρχισαμε να μιλάμε για διάφορα.
Παντα μου αρεσε να ακούω τους μεγαλύτερους
που μιλούσαν και διηγούνταν διαφορες ιστορίες και γεγονότα
απο την ζωή τους.


Ενιωθά οτι κόντα τους μάθαινες πράγματα και αποκομούσες 
μια ιδιατερη  Σοφία και Πίστη απέναντι στις αξίες της ζωής.
Καποια στιγμή σταμάτησε την κουβέντα
με κοίταξε και  με ρώταει:

"Τι φοβάσαι παιδί μου περισσότερο;"

αυθόρμητα του είπα:

 "το πιο καταστροφικό 

 και δημιούργημα του Θεού....

Ο γεράκος δεν είπε τίποτα...

κουνησε απλά το κεφαλι του....

σαν να συμφωνούσε μαζί μου....

Κατάλαβε....τι εννοούσα....

"Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους

τους Αγαπώ μα τους Φοβάμαι

Εγώ Φοβάμαι τους Ανθρώπους

και μ'αγαπούν μα αλλού το πάνε..."