Ευχαριστώ..!

Ευχαριστώ..!

Ένοιωσα σήμερα, εντελώς απροσδόκητα και αναίτια, ένα κύμα απέραντο αγάπης να με υπερκαλύπτει, να ξεχειλίζει, ανίκανο να χωρέσει μέσα στα στενά μου όρια..!

Εντελώς αναίτια... Εντελώς απροσδόκητα...

Μα τι λανθασμένη και παράλογη χρήση λέξεων...!

Απροσδόκητα καθόλου: κάθε άνθρωπος, πάντοτε ένα τέτοιο συναίσθημα προσδοκά να βιώσει.

Αναίτια όχι: κάθε πλάσμα που ζει, κινείται, αναπνέει, βρίθει αιτιών, αφορμών, ωθήσεων και εμποδίων που απλώς αγνοεί, που απλώς προσπερνά δίχως να παρατηρήσει την ύπαρξή τους..

Άρα, σήμερα, αναίτια , αλλά με πλήθος αιτιών,

απροσδόκητα, αλλά πλήρης προσδοκιών,

με επισκέφτηκε το συναίσθημα της πληρότητας εκείνης, που νοιώθει ο άνθρωπος, όταν τον κατακλύζει η αγάπη...

Και είναι αυτές οι στιγμές που ο άνθρωπος νοιώθει οτι η ευτυχία είναι αυτή ακριβώς..

Και πόσο πιο πολύτιμες είναι αυτές οι στιγμές, όταν έρχονται απο μέσα σου και όχι απο κάποιο εξωτερικό ερέθισμα..!

Είναι αυτή η αίσθηση οτι ο Θεός φυσά καθαρή αγάπη μέσα στα πνευμόνια σου να ανασάνεις αθανασία, να πετάξεις, να γίνεις λέφτερος..!

Και τί άλλο μένει, παρά να χαμογελάσεις και να πεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Δεν ξέρω το λόγο , Θεέ μου, που μου χάρισες αυτή την ημέρα τόση απεραντοσύνη, και τόση στοργή..

Κι ούτε χρειάζεται να ξέρω.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Σ.