Χωρίς να το ξέρεις....

Τρέχαμε και οι δυο χιλιόμετρα...
προσπαθήσαμε να διανύσουμε αποστάσεις....
να φύγουμε ισως μα και να ξεφύγουμε
απο αυτα που μας καταδίωκ

 Χωρίς να το ξέρεις....

αν....
ωσπου καποια στιγμή εκει μεσα
σε ενα ξεχασμενο μερος του χαρτη
μα ισως και του μυαλου...

 Θα με βρίσκεις πάντα εκει που ξέρεις...
χωρις κανέναν φόβο 

μα με Αγάπη και Σεβασμό...
σε ολα τα Απλα και Αληθινα...

της Ψυχής μας...

Μέσα απο ενα χαμόγελο

ενος μικρού παιδιού

 μα και στην νύχτα την σκοτεινή

που θα λάμπει απο το Φως του Φεγγαριου...

 

 ισως κάπου εκει βαθειά να ακούσεις
την φωνή μου να σε φωνάζει...

 Μου εδωσες Ελπίδα....
με εκανες να ονειρευτώ....
Μ εκανες να Πιστέψω ξανα...
 

Με Υψωσες.....

Ελεύθερα Αληθινά
μου χαρισες φτερα...

Χωρις να το γνωριζεις....
χωρις να το καταλαβεις....

Δεν είναι Φυγή

Μην Φοβασαι...

μα μητε και αποχαιρετισμος....

Να θυμάσαι:

ακόμα και όταν δεν θα με βλέπεις

θα είμαι εκεί...

Κοντά σου...

Χωρίς να το ξέρεις...